زهرای من

هرگز نمی شدباورم ،بروی نعش همسرم
غمگین نشینم چنین

زهرا چنین ظلمی به تو حقت نبود
هرجا که بوسه زد نبی گشته کبود
آتش زدند بر منزلت
گشته لگد مال پیکرت زهرای من زهرای من

دارم گلایه ای همه هست علی
پنهان چرا کردی غمت را ازعلی
دیدی چه خاکی شدسرم
در بین تابوت همسرم زهرای من زهرای من

آن روز که قنفذ ضربه زد بازوی تو
در پشت در پژمرده شد گیسوی تو
بستند عدو دستان من
افتاده بود اندر محن زهرای من زهرای من

بعد پدر سهم تو گردید اشگ و آه
از ضرب سیلی صورتت گشته سیاه
بعد از تو ای زیبای من
هرگز نخندیده حسن زهرای من زهرای من